روستای ابیانه

روستای ابیانه از توابع شهرستان نطنز در استان اصفهان است. این روستا در دامنه کوه کرکس واقع‌شده است و فاصله آن با نطنز در حدود ۴۰ کیلومتر است. ابیانه یکی از روستاهای با معماری پلکانی در ایران است. یکی از روستاهای خاص و دیدنی ایران است و از معدود روستاهایی است که ساکنانش پوشش سنتی خود را حفظ کرده و هنوز آن را به تن دارند.
هیچ سندی مبنی بر اینکه ابیانه دقیقاً در چه زمانی شکل‌گرفته است، وجود ندارد. بر اساس برخی شواهد قدمت روستا را تا 1500 سال نیز تخمین می‌زنند و ابیانه را یکی از قدیمی‌ترین سکونتگاه‌های حاشیه دشت کویر ایران می‌دانند. آثاری از دوره‌های ساسانی، سلجوقی، صفوی و قاجار در روستا وجود دارد که می‌توانند گواهی بر قدمت این روستا باشند. گفته می‌شود شاهان صفوی هنگامی‌که رهسپار ییلاق نطنز بودند، بسیاری از نزدیکان و درباریان آن‌ها ابیانه را برای اقامت ترجیح می‌دادند.
اولین چیزی که در ورود به ابیانه و حتی با دیدن دورنمای آن شمارا تحت تأثیر قرار می‌دهد، خانه‌های سرخ‌رنگ روستا هستند، سازه‌هایی ساخته‌شده از کاه‌گل قرمز با زیر طاقی‌های سفید که پنجره‌های مشبک چوبی دارند و ظاهر سنتی‌شان را تا حدودی حفظ کرده‌اند. نمای خارجی خانه‌ها پوشیده از خاک سرخی است که معدن آن در کنار روستا قرار دارد. به‌واسطه رنگ این خاک و جلوه زیبای این خانه‌ها، ابیانه به روستای سرخ مشهور شده است.
وجود آثار تاریخی و فرهنگی و ارزش معنوی آن‌ها باعث شده تا نام ابیانه از سال ۱۳۵۴ در فهرست آثار ملی ایران قرار گیرد.